5. Woensdag, door de sneeuw

Om 8 uur rijden we aan. Onderweg zien we nog een groep ballonnen boven de sneeuw hangen. De weg wordt steeds slechter, steeds meer sneeuw. Het begint ook te sneeuwen. Donderdag hoorden we dat alle wegen van de kust naar het noorden zijn afgesloten, de scholen daar gesloten zijn en het leven stil ligt. Dus net op tijd weg! Of juist niet?
We bezoeken een karavanserai. Het is de grootste karavanserai op de zijderoute van China naar Europa, die hier langs loopt. Langs de hele route liggen op dag-afstand van 30 tot 40 km dergelijke "4 sterrenhotels". Deze is uit de 12e eeuw en kon karavanen met 1000 kamelen en hun begeleiders herbergen. De 1e 3 dagen waren gratis, om de plaatselijke economie te stimuleren. Er werd namelijk gelijk markt gehouden, waarbij meegenomen spullen werden geruild tegen voedsel e.d.
Er was een badhuis, keukens, slaapvertrekken, markthal. De kamelen en paarden  verbleven buiten, binnen een omheining.
De gids praat goed en veel Nederlands. Hij heeft nooit een cursus gedaan maar het zich zelf aangeleerd. Onderweg vertelde hij ook wat Belgen - en Hollandermoppen. De enige die ik leuk vind, is deze:
Waarom kreunt een Hollandse man zo bij het klaarkomen?

"Omdat het uit eigen zak moet komen".

Op de pashoogte van 1825 meter ligt er behoorlijk wat sneeuw op de weg. Gelukkig heeft de bus winterbanden en rijdt de chauffeur goed en voorzichtig.
In de namiddag komen we weer aan de kust. Het is zacht en een beetje zon. Wat een verschil met Capedocia.
Uiteindelijk komen we in hetzelfde hotel als zaterdagavond, Lara Hotel. We eten van een niet zo bijzonder Turks buffet.