4 Dinsdag, in de rotskerken

Vandaag weer een heldere dag. Met de bus naar een werelderfgoed gebied gegaan. Het zijn allemaal kapelletjes die door de eerste christenen in de 2e en 3e eeuw zijn uitgehakt in de rotsen. Een soort schuilkerken. Je ziet aan de kruisvorm dat het Armeense christenen waren. Het was een mooie wandeling door ruig en bizar gevormd gebied.
Daarna koffie, nou ja, nescafé, gedronken. Echte koffie is hier niet te krijgen en ik heb nog niemand Turkse koffie zien drinken. En op naar de volgende rondwandeling.
Weer een Unesco werelderfgoed. Dit zijn allemaal rotskerken, uitgehouwen in de 3e eeuw, maar weer in gebruik genomen in de 11e eeuw, toen de christenen zich verscholen voor de binnenvallende moslims. De kerken waren allemaal beschilderd met fresco's. En sommige zijn goed bewaard gebleven. Streng verboden te fotograferen, maar de bewaker wilde ook wel eens warm zitten, dus ik heb mijn kansen gepakt.
Daarna wezen lunchen.
Je ziet hier overal pijpen uit de grond steken. Onder de grond zijn veel opslagplaatsen voor aardappelen uitgehakt, en dat zijn de ventilatiepijpen. In Capadocia worden voornamelijk aardappelen verbouwd, 80% van de Turkse productie.
'S middags naar Avanos gereden. Een stadje waar voornamelijk pottenbakkers zitten. Wij hebben daar helaas niks van gezien, want wij gingen naar een tapijtknoperij helemaal buiten de stad. Het reisbureau wordt door een aantal bedrijven gesponsord en moet dan met een bus toeristen langskomen. Ik had er wat weerstand tegen, maar kon me niet "drukken". Maar het was toch wel interessant om te zien hoe de vrouwen de tapijten knopen. Had ik ook ooit eerder gezien, in Marokko, Iran, India, Afghanistan. Op het eind werden 100den tapijten op de vloer gelegd. Bedragen tot 20000 euro. Maar in 1 zo'n tapijt , van bijv. zijde, zit wel 6 jaar werk. We kregen thee/raki aangeboden, maar niemand heeft iets gekocht. Deed me denken aan t tapijtje van zijdewol dat ik (met Tanja) ooit uit Isfahan heb meegenomen.
Ook lieten ze zien hoe van de cocons van zijderupsen de zijde werd gesponnen. Dat deden ze daar ook. Dus net zoals ze dat in de 19e eeuw in mijn Franse huis op zolder deden, (het was een "magnanerie").
Terug naar het hotel, waar ik met een reisgenoot, Jason, nog wat ben wezen wandelen.