3 Maandag, hoog in de lucht, en rondtocht

Om 6.30 uur werden we door een busje opgehaald. Van onze groep gingen er 9 mee. Buiten min 10 gr, later hoog in de lucht min 13. Ik had mijn thermo ondergoed aan en Nepalese vest, trui, leren jas, konijnenbonten handschoenen en muts.. We werden naar een verzamelpunt gebracht, waar we zoete broodjes en koffie kregen. Tegen 7.15 uur werden we naar een veld buiten het dorp gebracht, waar jongemannen bezig waren de ballonnen op te blazen met grote vlammenwerpers. Het werd licht. Het zijn super grote ballonnen, met een mand eronder waar zo een 25 personen in kunnen.
Op dat veld waren ongeveer 20 ballonnen. In een ballon gaan 25 man. Reken uit. 20x25x150=75000 euro, 2x per dag dus150000 euro, inkomsten in de streek. Per ballon zijn 5 mannen werkzaam, dus ook goede werkgelegenheid.
Inklimmen met een huishoudtrap. De mand bevat 5 compartimenten, de middelste voor de gasflessen en de piloot........ En daar gaan we. Langzaam omhoog. Het is zo stil en zo rustig, totaal niet eng. Ook als je over de rand naar beneden kijkt, totaal niet eng. Heel stabiel. Iedereen is stil. Je hoort af en toe de gasvlam.
De piloten spelen een beetje met de ballonnen. Heel hoog, wij gingen uiteindelijk tot 1000 meter. Fantastisch uitzicht over een witte en bizarre wereld. En dan weer heel laag, tot 10 meter boven de grond. Tussen de bomen door manoeuvreren. Dan kijk je als het ware door de ramen naar binnen. Overal huisjes uitgehouwen in de rotsen, met een deur en een raam en een balkonnetje. En sneeuw en rijp op de bomen.
Een fantastische ervaring. Vergelijkbaar met het vliegtuigje door de Himalaya, wat ik 4 jaar geleden deed.
De foto's spreken voor zich.
Zo tegen 9.30 weer omlaag. De jeeps met aanhangwagen waren meegereden en stonden op een besneeuwd veld te wachten. Het landen ging zo zacht en nauwkeurig, dat we precies op de aanhangwagen terecht kwamen. Wel zo makkelijk. Er uit klimmen. Even later werden de champagneflessen opengetrokken en hebben we geproost op de goede afloop. Daarna kregen we een ballonvaarders diploma en werden we naar het hotel teruggebracht. Daar konden we nog ontbijten en wachtte de rest van de groep.

Rondtocht

In Capadocia liggen 3 vulkanen. Miljoenen jaren geleden kwamen ze tot uitbarstingen. De lava stortte in meren, koelde snel af, de gassen konden niet weg en bleven in de lava zitten. Dat zorgde voor poriën, het werd tufsteen. Dat is vrij zacht en erodeerde in de loop van de tijd. Op vele plekken lag er ook lava overheen, dat werd een harde laag. De tufsteen onder de lavasteen erodeerde niet en bleef staan. Zo kreeg je een soort pilaren. De zijkanten van de pilaren erodeerden wel verder, daardoor kreeg je in miljoenen jaren een landschap vol vreemd gevormde pilaren en rotsen.
In de bronstijd zochten de uit Mongolië komende stammen beschutting. Die vonden ze in de ge-erodeerde grotten. Ze houwden/hiewen (?) ze met hun eenvoudige gereedschap uit tot woningen. Tufsteen is erg zacht en makkelijk te bewerken. Zo konden ze verschillende kamers en verdiepingen maken, en luchtgaten.
In de 2e eeuw kwamen er veel christenen uit Palestina hier naar toe, op de vlucht. Ze vonden veilige schuilplaatsen in de grotwoningen. Ze verdiepten deze, tot hele ondergrondse steden. Enkele vierkante kilometers in oppervlakte, tot 8 verdiepingen onder de grond. Alle ruimten waren door gangen met elkaar verbonden. Ze begonnen met een luchtschacht uit te hakken/graven en werkten vanuit de luchtschacht zijwaarts.
In de 11e eeuw herontdekten de christenen de ondergronds steden en gebruikten ze als schuilplaatsen,  nu schuilden ze  voor de moslims. Ze bouwden er vele Armeens-christelijke kerken en kapellen in.
Later raakten de steden in de vergetelheid, de luchtschachten en ingangen werden overgroeid. In 1972 is de eerste herontdekt. 10 jaar geleden waren er 35 bekend, nu al 45.
Maandagmorgen zijn we 1 van die steden, Kaymakli, wezen bezoeken, tot in de 4e verdieping onder de grond. Je moet geen claustrofobie hebben. Smalle lage gangen, overal donker, overal kleine uitgehakte ruimtes, voor opslag van graan, van wijn. Slaapkamers, keukens (er werd gekookt met houtskool dat over het eten heen in gaten in de grond lag), kerken, graven,, afsluitstenen om voor de gangen te rollen als de vijand kwam. Erg boeiend.
Lunch in een restaurant, het is niet zo mijn ding. Als voorgerecht soep en koude zure hapjes en Turkse pizza, daarna rijst met stukjes kip en groente, en wat zoete koekjes, halva, baklava en zo, toe. Erbij drink ik mineraalwater. We zitten meestal aan een grote tafel, wel gezellig. Zodra je bord leeg is, wordt het weggehaald. Alles vlug vlug, de Turkse obers zijn erg afstandelijk en niet erg servicegericht.
S middags rondgereden in een stralende zon. Een graad of 3 onder 0. We stoppen overal om te kijken en foto's te maken. Echt tussen de rotsformaties lopen kan niet, het is heel ongelijk, steil, glibberig, met diepe gaten in de grond. Bij de parkeerplaatsen stalletjes, winkeltjes vol souvenirs, binnen verwarmd op hout en kolen. Geen toeristen. Wel honden, die niet echt verwaarloosd zijn.
Ook een rotswoning van binnen bezocht. 5 verdiepingen hoog, met steile ijzeren trapjes ertussen. 1 ronde kamer per verdieping en naar boven toe steeds kleiner. Alles belegd met kussens en tapijten. Beneden brandt een houtkachel. Ook van elektriciteit, internet en alle andere moderne gemakken voorzien.
Terug in het hotel, lekker warm. Weer eenzelfde soort eten, nu met een Turks biertje erbij. Daarna, foto's uitzoeken en naar de hal om een praatje te maken met de mede-reizigers, met een biertje erbij.